3.6. PRAWA CZŁOWIEKA PODCZAS WOJNY

Mówi się, że w czasie wojny i w miłości wszystko jest dozwolone. Lecz nie jest to prawda. Międzynarodowe Prawo Humanitarne to reguły, które chronią ludność cywilną w czasie zbrojnych konfliktów i wojen. Żołnierze nie mogę np. porywać, gwałcić lub zabijać ludności cywilnej, tzn. ludzi nie będących siłą militarną. Pojmani żołnierze przeciwnika również mają swoje prawa, nie mogą być torturowani ani zabici, jeśli są ranni, należy udzielić im pomocy. Nie wolno również kraść, nawet gdy domy są opuszczone.

Podstawa Międzynarodowego Prawa Humanitarnego została zbudowana na długo przed II wojną światową. Już w roku 1864 reprezentanci wielu państw uczestniczyli w konferencji w Genewie, gdzie zostały ustalone reguły, w jaki sposób należy traktować rannych żołnierzy. Od tego czasu powstało kilka konwencji, które określają reguły prowadzenia konfliktów zbrojnych oraz przyznają w czasie wojny prawa ludności cywilnej, dziennikarzom, lekarzom oraz innym grupom.

Poważne przestępstwa w czasie wojny i konfliktów zbrojnych:

• - Zbrodnie wojenne to naruszenie zasad prawa wojennego;
• - Zbrodnia przeciwko ludzkości to systemowe, nieludzkie traktowanie ludności cywilnej, jak np. tortury, gwałty, uprowadzenia i śmierć;
• - Ludobójstwo to usiłowanie częściowego lub całościowego wyniszczenia określonej grupy ludności z powodu jej przynależności rasowej, narodowej lub religijnej.

Jeśli człowiek złamie Międzynarodowe Prawa Humanitarne i będzie winny zbrodni wojennych, zbrodni wobec ludności cywilnej lub ludobójstwa, wówczas może być postawiony przed sądem. W pierwszym rzędzie przed odpowiednim sądem krajowym. Jeśli się tak nie stanie, wówczas zbrodniarze wojenni mogą być doprowadzeni przed Międzynarodowy Trybunał Karny, który mieści się w Hadze w Holandii.